اثر سطوح مختلف تنش شوری بر برخی خصوصیات کمی و کیفی گیاه زعفران (crocus sativus l.)

زعفران crocus sativus l.)) گرانبهاترین گیاه زراعی موجود در روی کره زمین است که از گذشته های دور به دلیل رنگ زیبا و عطر و طعم استثنایی آن در مواد غذایی، رنگ آمیزی و طب گیاهی مختلف کاربرد داشته است. شوری پس از خشکی از مهمترین و متداولترین تنش های محیطی در سطح جهان از جمله ایران است. آزمایش بدین شرح بود که بعد از انتخاب کورم های بالای هشت گرم، و کاشت آن ها اعمال تیمارها همراه با آبیاری شروع شد. تیمارها شامل هدایت های الکتریکی 0، 2، 4، 6، 8 و 10 دسی زیمنس بر متر بوده و هر تیمار دارای چهار تکرار بود. نتایج نشان داد که اثر سطوح مختلف تنش شوری در سطح 5 درصد روی عملکرد و اجزای عملکرد معنی دار نبود. در رابطه با کلروفیلa و b نیز اثر سطُوح مختلف شوری معنی دار نبود اما برای کاروتنوئید و گزانتوفیل معنی دار بوده و با افزایش سطوح مختلف شوری میزانشان افزایش یافت. در رابطه با اسید آمینه پرولین برگ اثر سطوح مختلف شوری معنی دار نبود اما با این حال تا هدایت الکتریکی 4 دسی زیمنس بر متر روند افزایشی و بعد از آن با افزایش شوری روند کاهشی داشت؛ در رابطه با گلوکز، با افزایش سطوح مختلف شوری مقدار آن در برگ بطور معنی داری افزایش یافت در حالی که روی میزان نشاسته اثر معنی داری نداشت؛ اثر سطوح مختلف تنش شوری مقدار کروسین را بطور معنی داری افزایش داد به طوری که بیشترین مقدار آن در هدایت الکتریکی 6 دسی زیمنس بر متر مشاهده گردید. در رابطه با عناصر کلسیم و سدیم اثر سطوح مختلف تنش شوری باعث افزایش مقدار آنها بصورت معنی داری گردید اما برای پتاسیم معنی دار نبوده و با افزایش شوری روند افزایشی داشت، همچنین نسبت پتاسیم به سدیم معنی دار بوده و با افزایش شوری روند کاهشی داشت.